wygnane z pamięci...

Gdziekolwiek jesteś...

Ciągle słyszę Twój szept od krawędzi radości

Po kres rozpaczy i samotnego serca szloch

Gdziekolwiek jesteś pamiętaj, że czekam

Wierzę, że nadejdzie czas

W którym ugasimy pragnienia naszych dusz

...

 Wracam we wspomnieniach do miejsc

W których niezmiennie trwamy we wnętrzu minionych dni

Siedząc naprzeciw siebie w milczeniu

Od jasności nowego dnia aż po nocy zmrok

Jedno naprzeciw drugiego spoglądając sobie w oczy

Rozkochani w spokoju pośród burzy

...

Zagłębiony w przeszłość niewzruszenie trwam...

Często jednak nie wiem, w którą stronę skierować swój wzrok

Wierzę, że jestem z Tobą zawsze twarzą w twarz

Często płaczę z czołem opartym o innego świata drzwi

Przytłoczony świadomością spóźnionych łez

Bijąc głową w mur stalowych chmur

Płaczę spóźnionymi łzami

Wspominając naiwny zachwyt nocnym obłędem dzikości ciał

W opowieściach o szczęściu

Które uschło i obróciło się w proch

Noc bólu dawno minęła i oto nowy rozpoczął się dzień

Z rozłożonymi dłońmi

 Jestem gotów przebudzić cały świat

Dam poznać w duszy rodzący się radości krzyk

I pozwolę, aby zerwał się wiatr

Ciepły powiew nadziei na lepsze jutro

W cichości wyszeptanych słów

Jasny podmuch westchnień

Wolny od najbardziej upartych tęsknot samotności

Wyludnione miasto wspomnień

Miasto odbić ludzkich wnętrz

Przestanie istnieć wygnane z pamięci zmiecione przez wiatr

Spotkamy się a świat ogarnie głęboka i rozległa cisza

W której zawsze będziemy razem trwać

Gdziekolwiek jesteś

Gdziekolwiek trwasz...

BLOODFLOWERS