zabłąkana w czasie przestrzeń melodyczna......

 W otoczeniu drzew

W wiecznym lesie pogrążonym w mroku

Ujrzałem drzewa zatopione w wiecznym śnie

 Niczym dłońmi konarami obejmują noc ponurą i łagodną

 Dusząc w ciemności resztki zagubionego światła

Mrok tętniący echem tysięcy serc – głęboki hałas wstrząsający wnętrznościami lasu

Puszcza z sercem rozprutym i z rozdartym wnętrzem

Rany nieustannie broczące szkarłatem

...

Zapada mrok rozścielając całun ciemności nad gąszczem drzew

Zagubiony w czasie

Usłyszałem krzyk pośród drzew - umierających we śnie

W nagiej ziemi w cichości i smutku

Gorzkim i zagubionym czarem losu

W tęsknocie za sobą krzykiem przeganiają mrok

Oblicza ściągnięte grymasem bólu

Wołają głosami, które wzbijają się wzwyż

Coraz wyżej i wyżej ponad wiecznym lasem

Ochrypłym szeptem przechodzącym w jęk

...

Narastający mrok zaciera wszelkie wspomnienia przeszłości

Gdzieś z oddali posępnych spojrzeń donośne wołania

 Ogarnięte wzruszeniem zagrożonej niewinności

W lesie ludzkich rąk złożonych w geście modlitwy

Proszę o odrobinę litości o opiekę w godzinie cieni

...

Zadziwiająca głębia ciszy

Drzemie w przejmującej nieobecności

Nucąc przez sen swoją kołysankę

Wabi do siebie mrok czarny i łagodny

Nieprzystępny

...

W przeszywających dźwiękach pustki

Zabłąkana w czasie przestrzeń melodyczna

Gładzi brzmieniem słów leśne cienie

Wiodąc na pokuszenie

W sennym lesie za parawanem światła

Kotłujące się żądze

Namiastki uczuć

 Nie są w stanie uleczyć żądzy palącej od wewnątrz

Każdego dnia głębiej i głębiej

Wymykają się w senny las

Chroniąc się w ciemności

Zapewniają sobie nietykalność

W wiecznym lesie pogrążonym we śnie

BLOODFLOWERS